oylaq

is.

1. Məskən, yer, meydan. <Aşıq Cünun:> Mərd oylağı Çənlibeldi; Məhbub xanım, bizim yerlər. «Koroğlu». Qıjıltı, gurultu tutur qulağı; Buradır köhnədən qaçaq oylağı. H. K. S.. Şairlər vətəni bizim tərəflər; Tərlanın oylağı yadıma düşdü. S. V.. // Obrazlı təşbehlərdə. Könlüm oylağını yaxın gəzəli; Çoxları küsəndi mana, bənövşə! S. V.. Yazda, payızda, qışda gülür çəmənim, bağım; Dəmir köksümsə çoxdan vuruşlar oylağıdır. S. Rüst..

2. Düzənlik, geniş sahə. Sərin olur yaylaqları yurdumun; Vardır geniş oylaqları yurdumun. Aşıq Bəylər. Genişdir oylağı, gendir meydanı; Yenəndə çaylağa dağın dumanı. S. V..